Ik schrik met mijn journalistieke en levenservaring niet zo snel van wat ik zie en hoor. En toch gaf het de afgelopen week een schokeffect toen ik tijdens mijn vakantie opeens open en bloot in het straatbeeld van de Duitse deelstaat Mecklenburg-Vorpommern op meerdere plaatsen affiches zag hangen met daarop in grote letters ‘Ausländer Raus’. Ja dat stond er. Een nauwkeurige blik leverde op dat er op sommige in kleine letters nog ‘krimenelle’ boven stond. Maar dat vergoeilijkt de boodschap niet. Het relativeert de slogan niet eens. Met het drama in Noorwegen nog stevig op het netvlies zuchtte ik diep. Dat er bij onze oosterburen zulke zieke geesten rondlopen. Waarbij ik me goed realiseer dat we in ons eigen land ook nog veel missiewerk hebben te verrichten om als mensen samen de toekomst verder vorm te geven. Wie je bent en waar je ook vandaan komt en wat je ook gedaan hebt of doet. Samenleven is samen leven. Tussen begrip en begrijpen schuilt ook een wereld van verschil. Maar voor die Duitse affiche-boodschap heb ik geen begrip en wil het eigenlijk niet begrijpen. Er is voor een rechtvaardige samenleving nog veel werk aan de winkel.
