Het is deze week precies twee jaar geleden dat op 17 mei 2018 de nieuwe leden van het college van B&W van Midden-Drenthe het coalitie-akkoord 2018-2022 ondertekenden. College en raad zijn nu dus, na de verkiezingen halverwege de rit. Een mooi moment voor een tussenbalans. Helemaal nu meerdere fracties de laatste weken nadrukkelijk de publiciteit zoeken en voor politieke reuring zorgen vanwege alle financiële tumult rondom de aanleg van een rotonde bij afslag 30 van de A28, pal naast het Jumbo distributiecentrum in Beilen.

Maar laat ik beginnen met een verkeerde inschatting c.q. taxatie. Want wie politici/bestuurders onder het vergrootglas legt moet ook de hand in eigen boezem weten te steken. Ik maakte die verkeerde taxatie op 30 mei 2018. Er werd die dag afscheid genomen van twee wethouders in de gemeente Midden-Drenthe: Gert Jan Bent van de CU en Gerard Lohuis van het CDA. Op zich niets bijzonders. Maar de nieuw aangetreden wethouders en de net een klein half jaar daarvoor benoemde nieuwe burgemeester Mieke Damsma (D66) hadden amper bestuurlijke bagage op zak. Velen hielden dan ook hun hart vast wat er allemaal mis kon gaan met dit team van politieke, bestuurlijke lichtgewichten.

Nou er ging daarna veel mis. Want wie herinnert zich niet het wegsturen van gemeentesecretaris Aline Pruntel in 2019 en de buitengewoon knullige presentatie van een BMC-rapport over de werkomstandigheden in het gemeentehuis. En dat heeft wat gekost. Hoeveel? Exacte bedragen zijn voor de inwoners nooit en public op een rij gezet. Maar het gaat al snel om een bedrag dat boven de € 300.000,- uitkomt, zeggen raadsleden. En die moeten het toch kunnen weten. Maar terug naar mijn vergissing en verkeerde inschatting. Bij het aantreden van dit college waren er al twijfels over hun bestuurlijke, politieke kundigheid en kwaliteiten.

Bij die afscheidsreceptie van Bent en Lohuis op die 30e mei 2018 ontspon zich hierover onder andere een interessant gesprek tussen (toen nog) fractievoorzitter Henk de Weerd van de Midden-Drentse VVD, ondergetekende en twee door de politiek, bestuurlijke wol geverfde VVD’ers: Henk van de Boer (o.a. oud statenlid en gedeputeerde in Drenthe en voormalig wethouder in Ooststellingwerf) en Klaas Smidt (o.a. voormalig statenlid en vanaf 2010 met een korte onderbreking tot op heden wethouder van de gemeente Westerveld.)

De vraag aan VVD’er Henk de Weerd luidde: “Hoe lang zal je partijgenote Anique Snijders het volhouden als wethouder in de gemeente Midden-Drenthe?”  Er volgde een weddenschap. Ik gaf haar maximaal een jaar. In het bijzijn van de twee partijgenoten van Henk de Weerd als getuigen meende hij dat ze er dan nog steeds zit. En dat bleek ook zo te zijn. Conform de afspraak van de weddenschap ontving de VVD’er eind vorig jaar zijn gewonnen fles Jägermeister, die hij verkoos boven een doos wijn.

Feiten

En…… Anique Snijders zit nog steeds als wethouder namens de VVD op het pluche. Was de taxatie over haar politieke, bestuurlijke kwaliteiten dan zo’n misrekening? De feiten spreken wat dat betreft niet in haar voordeel. Van de oppositie kreeg ze geregeld al de wind van voren. Maar van de collegepartijen heeft ze tot nu toe telkens rugdekking gekregen. Ook al begint collegepartij Gemeentebelangen Midden-Drenthe (GMD) in de persoon van Jannes Kerssies momenteel wel heel erg te brommen.

Wat ging er dan bijvoorbeeld mis met zaken die in de portefeuille van wethouder Snijders zitten? Een paar willekeurig gekozen voorbeelden.

Spier

1. In december 2018 stortte in Spier de geluidswal langs de A28 in. Tot op de dag van vandaag is die geluidswal niet gerepareerd en wachten de inwoners van Spier nu al ruim anderhalf jaar op herstel ervan. Hoe simpel kan het zijn om deze geluidswal te herstellen en dit niet af te laten hangen van allerlei gekonkel over oorzaak en schuld. Zo’n geluidswal is aan de inwoners van Spier beloofd en die hebben niets te maken met de theorieën van de wethouder over sabotage of constructiefouten of onenigheid met de aannemer.

Bomen kappen

2. In 2019 bedenkt deze wethouder dat er gerust 60 (eiken)bomen gekapt kunnen worden langs het Oranjekanaal tussen Hijken en Orvelte om er een betonnen fietspad van 2 meter breed aan te leggen. Daarover ontstaat onrust en is veel onbegrip. Hoe bedenk je het? Judith van den Berg van de Natuur en Milieu Federatie Drenthe heeft kritiek en voorzitter Edwin Wiersema van IVN Midden-Drenthe is woest. “Bomenkap kan je niet maken in deze tijd. Volkomen onzin, er zijn zoveel oplossingen om niet te hoeven kappen,” zegt Wiersema. Daarna is het stil geworden. Maar niemand weet wat de volgende stap is van de wethouder.

Centrum Beilen

3. Het Beiler centrum moet een facelift of upgrade krijgen. Het dorpshart moet gezelliger en aantrekkelijker worden. In 2017 wordt met een pop-up winkel hiervoor een vliegende start gemaakt. Maar voordat deze wethouder van economische zaken de eerste spade in de grond weet te krijgen is het maart 2020. Een ingehuurde centrummanager Herman Dechesne van bureau Weusthuis & Partners komt de wethouder hier zelfs bij helpen. Die zegt zich de frustratie van de ondernemers wel voor te kunnen stellen. Niet zo gek, als je weet dat volgens het DvhN die ondernemers er samen met de provincie en gemeente ieder € 750.000,- insteken.  Gelukkig voor de wethouder wordt er sinds april eindelijk en hard gewerkt om het centrum toekomstproof te maken.

De Rotonde

4. De aanleg van een rotonde bij afslag 30 van de A28, naast het distributiecentrum van Jumbo in Beilen, spant dit voorjaar de kroon op het werk van deze wethouder. De kosten hiervan waren geraamd op € 895.000,-. Maar wat blijkt gaande de werkzaamheden: de bodem waarop de rotonde werd aangelegd  bleek niet sterk genoeg. Er zat veengrond onder. Daardoor moest er meer grond worden afgegraven en kabels en leidingen worden aangelegd. Kosten: € 280.000,-.

Vele (oud) Beilenaren weten dat op de plaats waar de rotonde nu ligt vroeger de Beilervaart liep en dat die verplaatst is voor de aanleg van het distributiecentrum, destijds nog van grootgrutter Jan de Boer, nu dus van Jumbo. Lute van de Bult van de Historische Vereniging schudt zo uit zijn mouw waarom de grond hier zo zacht is, toont dat aan met kaartmateriaal en ervaringen vanuit het verleden.

En wat zegt de wethouder tegen RTV Drenthe op 8 mei j.l.: het is gewoon pech dat de veenlaag niet eerder is ontdekt. “Meestal geven bodemproeven het juiste beeld. We hebben hier te maken met een uitzondering.”

Of mag je concluderen dat hier gewoon het huiswerk niet goed gedaan is door de ambtelijke afdeling en de verantwoordelijke bestuurder niet lang en goed genoeg heeft doorgevraagd. Het zal de betrokken aannemer een worst zijn. Die weet als geen ander dat als één keer met de werkzaamheden begonnen is het meerwerk altijd wel betaald wordt.

In ieder geval rollen meerdere partijen (PvdA, D66, GroenLinks, GMD, CDA en Christen Unie) deze weken verbaal over elkaar heen om hierover hun visie te geven of onverbloemd hun ongenoegen uit te spreken. Dat kan nog een leuke raadsvergadering worden op 28 mei aanstaande.

 

 

 

 

 

 

VVD gerommel

Om uw geheugen nog even op te frissen. Anique Snijders werd wethouder door de bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 naar voren geschoven kandidaat Johan Koster pootje te lichten. De precieze reden daarvoor is destijds nooit bekend gemaakt. Maar het riekte wel naar kiezersbedrog en beschadiging van Johan Koster. 

Inmiddels is daarover wel iets meer duidelijk geworden. Er moest binnen de Midden-Drentse VVD kennelijk nog een rekening vereffend worden met voormalig burgemeester Jan Broertjes. Hij was het die Johan Koster als kandidaat poneerde en pushte. Maar het krediet van Broertjes binnen zijn VVD en binnen liberaal Midden-Drenthe was helemaal op na veel geblunder, gemarchandeer en gechicaneer van zijn kant.

Koster heeft die tanende invloed van Broertjes onderschat en was ook niet bedacht op ambities van Anique Snijders en de vijfde colonne in de persoon van VVD-kandidaat Hans Klaassens, die verkiesbaar werd geacht, maar niet in de raad kwam omdat de op een onverkiesbare plaats geposteerde Erwin Brink verrassend met voorkeurstemmen gekozen werd. Door op Twitter na de verkiezingen openlijk opeens Anique Snijders te pushen als kandidaat-wethouder zou voor Klaassens een plaats in die raad vrij komen. Tweets die hij overigens later verwijderde. Maar de coup om Koster te lozen slaagde. Snijders verdween uit de fractie naar het college, Klaassens kwam op haar stoel in de raad.

Maar binnen die VVD-fractie bleef en blijft het rommelen. Erwin Brink bleek niet de juiste man op de juiste plaats en haakte in september 2019 af.  Hij werd opgevolgd door Arjan van Gelderen. Dat moet fractievoorzitter Henk de Weerd toen goed zijn uitgekomen, want inmiddels werd er ook aan zijn stoelpoten gemorreld.

Zijn fractiegenote Marie Cecile Hatzmann vertelde eind vorig jaar al aan anderen dat zij de nieuwe fractievoorzitter zou worden. En aangezien Hans Klaassens en Henk de Weerd geen woord met elkaar wisselen was dat een optie. Althans dacht Marie Cecile. Maar Henk liet zich niet maar zo afserveren.

Maar toen kwam Arjan van Gelderen op de stoel van Erwin Brink. Sterker. Tijdens het schrijven van dit blog komt via de mail een  persbericht waarin staat dat “per direct” (en dat is vrijdag 15 mei 2020) hij het fractievoorzitterschap van Henk de Weerd overneemt. Zijn ervaring? Volgens zijn LinkedIn profiel: vanaf 2018 commissielid van Zorg & Welzijn en vanaf september 2019 raadslid in Midden-Drenthe. De liberalen houden stug vol in het aanstellen van mensen met niet al te veel bestuurlijke, politieke ervaring.

Cultuur

Is de VVD dan de enige partij waar het rommelt en niet alles vlekkeloos verloopt. Ach, kijk eens naar de PvdA. Wat horen de inwoners daar nog van? Jarenlang verreweg de grootste partij in de gemeente. Nu even groot als CDA en VVD.

De PvdA met de immer ‘belerende’ fractievoorzitter  Joop Kramer is muisstil en gezagsgetrouw. Triest is dat voormalig fractievoorzitter Bennie Muskee niet terugkeert in de raad na de nodige privé-sores. Voordat dit in maart van dit jaar via het DvhN in de openbaarheid kwam werd er al tijden gefluisterd dat Joop Kramer mogelijk op zou stappen om de terugkeer van de aimabele Muskee mogelijk te maken. Maar dat is een no go geworden. Het bleef dus bij gefluister.

Waar in het verleden PvdA-raadsleden als Jan Beugel en Dirk Jasper Keegstra nog wel eens als lastige luizen in de pels wilden fungeren, is het nu alsof ze monddood zijn gemaakt en buitengewoon volgzaam zijn geworden. Bijna slaafs aan het college, hun wethouder en de fractievoorzitter.

Misschien is het niet eens zo’n overbodige vraag om bijvoorbeeld eens naar de eigen PvdA-wethouder Dennis Bouwman te kijken en dan even de loep te leggen op wat hij bijvoorbeeld als verantwoordelijke voor het cultuurbeleid heeft gedaan. En dan heb ik het niet over die goedwillende particuliere initiatieven, zoals het draaien van films in horeca-gelegenheden.

Midden-Drenthe was en is in 2019 en 2020 dé culturele gemeente van Drenthe. Maar wat hebben ze, na de start op 7 april 2019, nu werkelijk gepresteerd? Wat dat betreft moet Corona een onverwachte zegen zijn voor deze cultuurwethouder. Hij kan dat als prima excuus gebruiken en niemand zal hem daar op aanvallen. Dat past niet in de geest van deze tijd.

Maar….  na het afblazen vorig najaar van de grote cultuurproductie De Blauwe Vlinder op het terrein van het Herinneringscentrum Kamp Westerbork bleef er maar bar weinig over van een cultureel programma. Bovendien is er tot nu toe amper iets gepresteerd. Begin dit jaar kwam er zelfs de openlijke oproep van de wethouder om alsjeblieft met nieuwe, goede culturele projecten te komen.

De Krant van Midden-Drenthe schreef in maart 2020: Midden-Drenthe zit verlegen om culturele ideeën met als thema ‘vrijheid’.  De gemeente had hiervoor nog € 20.000,- in kas, meldde de krant.

Ondernemer Jan Poort uit Westerbork was woedend na het lezen van dit bericht en postte op 5 maart jl. op zijn Facebook-pagina het volgende: “Het door ons ingediende plan werd heel vlot bestempeld als te commercieel en vervolgens zonder enige verdere toelichting afgeschoten door de commissie en dan nu een oproep plaatsen om nieuwe plannen in te dienen? Was misschien netter geweest om in gesprek te gaan met de initiatiefnemers van de al dan niet terecht afgewezen projecten om te zien of met een of meerdere aanpassingen het wel voldoet aan de zogenaamde criteria van de commissie. Als dat “cultuur” is in Midden-Drenthe dan zal ik wel een cultuurbarbaar zijn.”

Van verantwoordelijk wethouder Dennis Bouwman hebben we nooit (meer) iets gehoord over deze oproep van Jan Poort. En de gemeenteraad zweeg hierover eveneens, terwijl ze er wel van wisten. Wat is er overigens met die € 20.000,- gebeurd?

Mogelijk aan wethouder Snijders gegeven om er het financiële gat van die rotonde of de geluidswal in Spier mede mee te dichten.

Niet opvallen

Het CDA doet wat het al jaren doet in de gemeenteraad: niet opvallen. Maar wat wil je ook met een fractievoorzitter als Marinus Louissen die de burgemeester al bedankt voor de toelichting voordat deze gegeven is. Van hem krijg je ook uitspraken in het DvhN van 1 mei j.l. over bijvoorbeeld wethouder Snijders en de rotonde als: “We zullen de wethouder eraan houden dat ze in de toekomst wat voorzichtiger te werk gaat.” Het gaat kennelijk hier niet over zijn eigen portemonnee.

CDA wethouder Jan Schipper doet in alle stilte zijn werk en staat bijvoorbeeld alleen in de schijnwerpers als hij officieel een nieuw soort straatlantaarnpaal bij zebrapaden in werking stelt. En daar waar in de buurgemeenten Assen en Hoogeveen het kommer en kwel is met de financiën is Jan Schipper als verantwoordelijke financiële man binnen het college in redelijke anonimiteit bezig zijn begrotingen en jaarrekeningen sluitend te krijgen. Of is hier sprake van stilte voor de storm?

Resteert als collegepartij Gemeentebelangen Midden-Drenthe (GMD). De partij van voorman Jannes Kerssies. Altijd goudeerlijk. Hij heeft het hart op de tong. Is een slimme politicus, zoals ze dat in Drenthe zeggen. Maar hij is voor zijn doen wel erg stil de afgelopen 2 jaar. Over ‘zijn’ wethouder Erjen Derks hoeft ie zich niet zo op te winden, want die is opvallend onopvallend bezig met gemeenplaatsen en zorgt ervoor dat hij zo nu en dan op de pagina’s van de Krant van Midden-Drenthe verschijnt. Derks werkt nu al aan het vervolg van zijn carrière.

Maar Jannes Kerssies worstelt als politicus. Hij is, ongewoon voor hem, nu al 2 jaar gebonden aan afspraken met de andere collegepartijen. Het valt toch niet te ontkennen dat hij vaker het zwijgen er toe doet. Hij praat dan met meel in de mond. Onherkenbaar na al die jaren van hem in de gemeentepolitiek. De man die als onafhankelijke geest het college altijd in parlementaire en onparlementaire taal de waarheid vertelde. Je krijgt nu uitspraken van Kerssies in bijvoorbeeld het DvhN van 1 mei j.l. waarin hij over de soap van wethouder Snijders met de rotonde bij de A28 zegt: “We zijn hier niet blij mee en hebben vragen gesteld, maar de antwoorden van het college zijn ons nog te onduidelijk.” De jaren dat hij in de oppositie zat zou Kerssies nimmer deze woordkeus hebben gebezigd. Dan was hem gevraagd: is er wat mis met je Jannes.?

Nee, dan had Kerssies richting wethouder Snijders al lang wat verbale littekens achter gelaten.  Ik omschreef Kerssies in een eerder blog in 2019 als de Pechtold van Midden-Drenthe niet meer zegt wat hij echt denkt.

Keffen

Blijven over D66, ChristenUnie (CU), Gemeentebelangen Smilde-Beilen-Westerbork (GSBW) en GroenLinks. Om met D66 te beginnen. Arnoud Knoeff treedt hier steeds meer op de voorgrond. Van de ooit als politiek bijtertje bekend staande D66 fractievoorzitter Harma van der Roest is geen schim meer over. Of ze heeft bewust de rol van backbencher opgezocht of ze heeft het te druk met andere zaken?! Jammer. Maar dit constaterend is er misschien wat te zeggen voor een meer geprofileerde rol voor Knoeff. De VVD heeft laten zien hoe je snel kunt wisselen van de wacht. Met een beetje meer durf en lef kan Knoeff het profiel van D66 in Midden-Drenthe weer wat opvijzelen.

CU fractievoorzitter Henk Heideveld wil graag overkomen als een keffend hondje. Maar meestal bijten die niet. Hij zit vol goede bedoelingen, zijn enthousiasme is aanstekelijk, hij schuwt het publieke debat op Facebook niet, maar is bij het binnen halen van resultaten niet altijd even gelukkig. Dat kan gebeuren. Wel opvallend is de stilte rond zijn fractiegenoot en de op 30 mei 2018 als wethouder vertrokken Gert Jan Bent. Als je je zo in de anonimiteit beweegt, waarom bied je dan andere CU’ers niet de kans om zich te profileren op het gemeentelijke politieke toneel. Of zou Bent alsnog voorzichtige hoop koesteren dat hij bij de volgende verkiezingen met zijn partij een gunstige uitslag haalt en weer als wethouder benaderd wordt?

Hij liet alleen nog van zich horen op de website van de CU. Maar had kennelijk geen contact gehad met Henk Poort.

Dan GSBW van Charles de Haas. Hij bestookt vriend en vijand regelmatig met persberichten en andere besluiten en voornemens van zijn fractie, waar in de door De Haas altijd gebezigde heldere huis-, tuin- en keukentaal klip en klaar wordt weer gegeven wat hij van zaken vindt. Blaffen, bijten, boos worden, oppositie voeren. Maar hij is opvallend stil de laatste weken als het over de financiële sof gaat van de rotonde bij de A28. Of zit de GSBW’er ergens op te broeden?

Want op 28 mei aanstaande zijn er bij de raadsvergadering voor De Haas en misschien ook voor Rudie Weima van GroenLinks wel cruciale rollen weggelegd. Ik stel me zo voor dat mocht er een motie van wantrouwen komen voor wethouder Anique Snijders, vervolgens Charles de Haas zal aankaarten dat er geen nieuwe wethouder benoemd hoeft te worden. Weima is van de zuinige soort en zal, net als in de vorige raadsperiode, vast graag weer zijn steun voor de dan resterende coalitiepartijen uitspreken. Want dan heeft hij het gevoel een factor van betekenis te zijn. De Haas zal vast glunderend roepen dat zijn partij een college van PvdA, CDA en GMD ook van harte zal steunen, waardoor er een raadsmeerderheid van 15 tegen 8 is.

Roerganger

Onbesproken is hier nog de roerganger van het college van B&W, burgemeester Mieke Damsma (D66). In een vorig blog is over haar reilen en zeilen sinds haar komst uitgebreid geschreven.

https://henktenoever.nl/blog/2019/02/01/bestuurlijk-geklungel-in-midden-drentse-politiek/

Binnen de raad gonzen wel steeds hardnekkig de geruchten dat ze nu al bezig is om elders te kijken wat ze na haar benoemingsperiode van 6 jaar gaat doen. Binnen haar partij D66 profileert ze zich eveneens nadrukkelijk en daar is niks mis mee natuurlijk. Bij de evaluatiegesprekken met de burgemeester door de raad vallen er wel eens harde woorden, die niet altijd even plezierig voor haar zijn.

Leden van de verschillende vertrouwenscommissies denken geregeld nog met weemoed terug aan de tijd dat ze andere solliciterende burgemeesterskandidaten lieten lopen, zoals Marco Out (nu zeer geliefd in Assen) en Bouke Arends (nu succesvol in Westland), maar ook Jan ten Kate (voormalig wethouder van De Wolden en nu wethouder in Hardenberg)  en in mindere mate de in 2015 als Drents politicus van het jaar verkozen Asser wethouder Maurice Hoogeveen (D66).

Bij het begin van de Corona-crisis sprak Mieke Damsma de inwoners via een videoboodschap toe. Daar straalde oprechte betrokkenheid, maar ook letterlijk en figuurlijk het verdriet vanaf. De tone of voice zegt altijd veel voor de ontvanger. Dat er nou niemand is geweest die tegen haar gezegd heeft: “Mieke, zullen we even goed kijken waar je wat zegt en hoe we dat ook goed gaan opnemen.”

https://www.facebook.com/watch/?v=527386608194673

Op communicatief terrein kent de gemeente Midden-Drenthe sowieso geen uitblinkers in de ondersteuning voor B&W. In een vorig college is daar door wethouders ook al eens openlijk over geklaagd. Maar Damsma grijpt als verantwoordelijk bestuurder binnen B&W voor communicatie niet in door eindelijk eens echte vakmensen op deze afdeling te benoemen. Want nu de digitale mogelijkheden door het Corona-virus volop door bestuurders benut worden, blinkt Midden-Drenthe (overigens al jaren) uit door een belabberde beeldkwaliteit van de vergaderingen in de raadszaal. Voor 1 procent van de meerkosten van de rotonde bij de A28 had al veel goeds gedaan kunnen worden.

Maar als je de communicatieve kennis niet in huis hebt en als verantwoordelijk bestuurder het je kennelijk niets kan schelen, wees dan niet verbaasd dat er naast het weinige publiek op de tribune ook steeds minder mensen die mistige live-stream via internet gaan bekijken en beluisteren. Anno 2020 moet je je schamen als je deze beelden aan je volgers voorschotelt.

Bas van Sluis van het DvhN legde wat dat betreft ook al de vinger op de gevoelige plek.

Tuig die communicatie(afdeling) nu eindelijk eens professioneel op. Want communiceren met de burgers, met de inwoners van je gemeente is essentieel voor het welzijn van de toekomst voor ons allen. Dan doe je tenminste ook recht aan de eerste zin in het college-akkoord die zegt: “In Midden-Drenthe bouwen we samen aan onze samenleving. Inwoners, ondernemers, organisaties én de gemeente.”

Doe dat dan ook, zorg voor de inwoners en pas goed op de centen!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hoeveel bestuurlijke treurigheid kun je in één beeld vatten? Deze foto van een burgemeester en 4 wethouders in het Dagblad van het Noorden (DvhN) van 17 januari 2019 geeft dat feilloos weer en spreekt boekdelen over in welk een triestheid de Midden-Drentse politiek zich momenteel bevindt. En dat is helaas geen nieuw gegeven. De geschiedenis dreigt zich te herhalen. Want in 2014 ruzieden de burgemeester, wethouders en raadsleden  onderling ook al met elkaar en trad uiteindelijk burgemeester Jan Broertjes (VVD) af.

Nu zit er een stuntelende burgemeester Mieke Damsma (D66), die als portefeuillehouder personeelszaken het bestaat om in 4 dagen tijd 2 versies in omloop te brengen van een onderzoeksrapport van het bureau BMC naar de werkomstandigheden in het gemeentehuis. Gemeenteraadsleden krijgen zonder enige tekst en uitleg, 4 dagen na het uitbrengen van het eerste rapport op 15 januari j.l., via haar eigen mail en zonder nadere toelichting een tweede, gewijzigde versie van de burgemeester. Er zijn anonieme brieven, die aan raadsleden en de media verstuurd zijn en waar zoveel kernen van waarheid in zitten dat een van de raadsleden van de coalitiepartijen tot de vraag komt: weet de burgemeester wel wie de mol is in het gemeentehuis?

Veel publicitaire bombarie, een gemeentesecretaris die ogenblikkelijk geslachtofferd wordt, een management-team dat van onkunde wordt beticht en een gemeenteraad die in verwarring tijdens een extra vergadering bijeen komt op 28 januari j.l. omdat met name drie oppositiepartijen en één collegepartij opheldering willen.

Verbijsterd

Wie die raadsvergadering heeft gevolgd moet in verbijstering zijn achter gebleven. Want echte helderheid over waarom er 2 versies van het BMC-rapport zijn verschenen kwam er niet. Burgemeester Mieke Damsma ging zelf diep door het stof en gaf toe dat er met het uitbrengen van die 2 versies toch een ernstige fout was gemaakt. Maar verwonderlijk is dat ook weer niet, want communicatief loopt de gemeente Midden-Drenthe al jaren op gehandicapte benen en mankeert er van alles aan de onderlinge communicatie en de communicatie met de inwoners. Enige professionaliteit was daar op zijn plaats geweest en dan waren vermoedelijk fouten, zoals nu met de presentatie van het BMC rapport, ook voorkomen. Knulligheid in het kwadraat.

Terug naar waar het om gaat: de kwaliteit van het besturen van de gemeente Midden-Drenthe. De problemen binnen het gemeentelijke ambtenaren-apparaat bestaan al jaren. Dat is een publiek geheim. Maar omdat tijdens het burgemeesterschap van Jan Broertjes de partijen in de raad voortdurend rollebollend over straat gingen en verbale oorlogen uitvochten, mocht interim-burgemeester Ton Baas (VVD) vanaf 31 oktober 2014 bestuurlijke orde op zaken stellen. Het bestuurlijke en politieke klimaat en cultuur en de onderlinge verhoudingen moesten verbeterd worden, luidde de opdracht.

En dat leek hem alleszins gelukt te zijn. Bij zijn vertrek op 12 december 2017 kreeg hij zelfs als waardering de gemeentelijke erepenning.

De eerlijkheid gebiedt hier te vermelden dat aan de werkcultuur op het gemeentehuis door dezelfde Baas kennelijk amper of geen aandacht is geschonken, zo blijkt nu via BMC. Een klein smetje. Maar zijn prioriteiten lagen kennelijk elders.

Burgemeester

Met de komst van Mieke Damsma als burgemeester op 14 december 2017 en na de installatie van de nieuwe wethouders op 24 mei 2018 werd zij verantwoordelijk voor personeelszaken. Uiteindelijk besloot ze – na besluitvorming in B&W en vertrouwelijk overleg met de fractievoorzitters in augustus – tot het BMC onderzoek. Dat lijkt allemaal zeer daadkrachtig. Maar de klungelige manier van haar presentatie en haar politiek, bestuurlijke communicatie past in het beeld dat na ruim een jaar over deze burgemeester bij velen in Midden-Drenthe bestaat.

Binnen de gemeenteraad wordt de kritiek op haar functioneren, helemaal na het gestuntel rond dit BMC-rapport, ook steeds luider. Maar openlijk durven deze criticasters er niet voor uit te komen. Het zou ook een gotspé zijn als je binnen 5 jaar 2 keer de door je zelf voorgedragen en uiteindelijk benoemde burgemeester als incapabel kwalificeert.

Verdrietig was het dat de in maart 2017 door de vertrouwenscommissie voorgedragen burgemeester Bert Swart (CDA) van Zuidhorn op 29 juni van dat jaar overleed. De zoektocht naar een nieuwe burgemeester moest opnieuw beginnen. De vertrouwenscommissie had in 2017 natuurlijk kunnen kiezen voor de toenmalige wethouder en waarnemend burgemeester van Emmen Bouke Arends (PvdA), die op het ambt in Midden-Drenthe gesolliciteerd had. Maar Bouke Arends kende twee gezichten en dat vond de vertrouwenscommissie niet gewenst. Inmiddels is deze PvdA’er sinds 18 december 2018 burgemeester van de meer dan 100.000 inwoners tellende gemeente Westland.

Overigens had de vertrouwenscommissie van de gemeenteraad bij de benoeming van Jan Broertjes in 2008 de huidige burgemeester van Assen Marco Out (vroeger VVD nu partijloos) op nummer 2 gezet. Out werd in datzelfde jaar nog benoemd tot burgemeester van Borger-Odoorn en speelde zich vanuit die functie nadrukkelijk in de kijker richting het ambt in de Drentse hoofdstad Assen.

Over (on)gelukkige keuzes van de Midden-Drentse vertrouwenscommissies gesproken. Maar in Midden-Drenthe werd op 14 december 2017 dus Mieke Damsma als nieuwe burgemeester geïnstalleerd.

De partijen

Van de coalitie-partijen CDA en VVD zul je geen krasse woorden over de burgemeester horen. Saai en gezagsgetrouw zijn de fractievoorzitters van deze partijen.

CDA-fractievoorzitter Marinus Louissen bestaat het zelfs om in zijn van te voren geschreven speech tijdens de tumultueuze raadsvergadering op 28 januari de burgemeester al te bedanken voor haar antwoorden, terwijl hij toen nog niet eens wist wat diezelfde burgemeester op de vragen vanuit de gemeenteraad zou gaan zeggen. “Begrijpt die man zelf wel wat hij allemaal zegt,” riep mijn buurman op de publieke tribune, afkomstig uit Westerbork. (“Ik ben ook nog een CDA stemmer,” voegde hij er nadien aan toe.)

Jannes Kerssies van Gemeentebelangen Midden-Drenthe staat er om bekend dat hij een scherpe tong heeft en met rake oneliners kan komen. Maar nu hij met de van D66 naar zijn partij Gemeentebelangen Midden-Drenthe overgelopen wethouder Erjen Derks in het college van B&W is vertegenwoordigd, lijkt hij steeds meer de Pechtold van deze gemeenteraad te worden.

Net niet meer echt durven zeggen wat je op je hart hebt, want je bent nu als collegepartij mede verantwoordelijk, je moet schipperen en laveren. Dat past Kerssies niet en die rol gaat de komende tijd ongetwijfeld nog meer knellen als er andere heikele voorstellen en moeilijke dossiers op tafel gaan komen.

Nieuwkomend fractievoorzitter Henk Heideveld van de ChristenUnie nam de kort door de bocht route en moet duidelijk nog wennen aan zijn rol. Verbaal niet zo begaafd en geslepen als zijn voorganger (ex-wethouder en nu fractiegenoot Gert Jan Bent) kan hem in ieder geval lef, durf en duidelijkheid niet ontzegd worden.

Dan de PvdA. In die fractie zit het niet helemaal lekker sinds Joop Kramer hier de fractievoorzitter is. Een keurige, netjes formulerende man, die op ambtelijke toon telkens een zalvende boodschap wil brengen. Politiek bedrijven lijkt hem vreemd. En laat nu juist de gemeenteraad het podium zijn waar je als politicus voor de burgers dient op te komen. Zijn fractiegenoten Dirk Jan Keegstra en Jan Beugel tonen wat dat betreft aardig wat meer politieke fleur en kleur.

De roep om terugkeer van de vorige fractievoorzitter Bennie Muskee wordt binnen de sociaal-democratische kring steeds luider. Muskee moest door ziekte bij de afgelopen verkiezingen helaas een stapje terug doen. Maar in zijn inner circle geeft hij aan een terugkeer niet uit te sluiten. Bij andere fractievoorzitters wist Muskee beter de juiste snaar te raken voor goede onderlinge verhoudingen dan Joop Kramer. De manier waarop Kramer tijdens de extra raadsvergadering probeerde Charles de Haas van Gemeentebelangen SBW te fileren over diens publicitaire rol en spel in dit proces, verraadt dat hij het politieke spel niet echt beheerst.

De Haas is een geslepen vos in het plaatselijke politieke landschap. Je zou haast denken dat hij al sinds 1874 lid is van de gemeenteraad. Charles de Haas is een straatvechter, een politicus die recht voor zijn raap en niet altijd met evenveel tact zijn boodschap voor het voetlicht brengt. Daarmee overspeelt hij geregeld zijn hand en nemen anderen hem minder serieus. Daar heeft hij zelf overigens schijt aan. Anderzijds is Charles de Haas wel puur en helemaal zichzelf. Niet bang om man en paard te noemen en om op onderzoek uit te gaan. En dat is niet altijd gewenst in de Midden-Drentse politiek.

De Haas maakt er geen geheim van dat hij op de man speelt. Wie zijn laatste 5 vragen van 19 januari j.l. aan het college van B&W over het BMC-rapport leest, merkt dat hij als enige openlijk kritiek uit op de burgemeester.

Binnen D66, de eigen partij van de burgemeester, wordt er overigens ook aardig over haar gemord en gemopperd. Maar dat blijft tot nu toe binnenskamers. Fractievoorzitter Harma van der Roest was tijdens de extra raadsvergadering aardig bedeesd in haar benadering en vraagstelling. Het fanatieke, heilige politieke vuur lijkt een beetje geblust na haar herverkiezing vorig jaar. En binnen D66 wordt ook al volop gespeculeerd over de vraag wanneer ze wordt opgevolgd door fractiegenoot Arnoud Knoeff.

Blijft de eenmansfractie van GroenLinks, eenpitter Rudie Weima. In een aantal zinnen analyseert hij de zaken, maar zet het niet op superscherp.

Verkild

Zie hier het politieke décor. Waar zitten dan momenten het afgelopen jaar waardoor het bestuurlijke klimaat in Midden-Drenthe weer is verkild?

Dat begon bijvoorbeeld al op 21 maart 2018, op de dag van de gemeenteraadsverkiezingen. Tot ergernis van meerdere fractievoorzitters en raadsleden liet burgemeester Damsma in de media die dag optekenen dat ze voor “haar politieke kleur gaat en dat is D66” en dat ze “voor” het afschaffen van het raadplegend referendum gestemd heeft. Juist een burgemeester past het om de onpartijdigheid, helemaal op een verkiezingsdag, hoog in  het vaandel te hebben, riepen een aantal ontstemde fractievoorzitters en raadsleden.

In april 2018 kwam er al snel een vervolg, toen een bekende inwoner van Westerbork, Harrie Lever, een hem onwelgevallige oude, dikke eik aan de Pieterbergweg inzaagde, zodat die volgens kenners over niet al te lange tijd het loodje legt.

Tegenover redacteur Ron de Vos van de Krant van Midden-Drenthe gaf Lever ruiterlijk toe dat hij dat gedaan had. PvdA’er Jan Beugel, die er vragen over stelde aan de burgemeester, kreeg daarop als antwoord dat zij er niets aan kon doen omdat “niet te achterhalen is wie de dader is”. Eigenaardig als de man met naam en toenaam in de krant staat. Maar ja, Lever is een lastpost. Dat weten ze op het gemeentehuis maar al te goed.

Politie

In diezelfde maand april is er opeens ophef over een mededeling van politiewoordvoerder Paul Heidanus dat het politiebureau in Beilen – het enige bureau nog in de gemeente – gesloten wordt in 2019. Raadsleden, inwoners en ondernemers zijn verontrust, melden het DvhN en RTV Drenthe. “We gaan samen met de politie in gesprek over de mogelijkheden,” oppert de burgemeester, verantwoordelijk voor de openbare orde en veiligheid. Voorzitter Marc Bosscha van de ondernemersvereniging in Beilen is met zijn opmerking “Kennelijk is er de afgelopen maanden geen donder gedaan” niet de enige die ontstemd is over de softe wijze waarop de burgemeester deze problematiek aanpakt. En tot op heden is nog steeds niet duidelijk of er wel een politiebureau blijft. Blijft er alleen een politiepost, dus een kantoorvoorziening in bijvoorbeeld het gemeentehuis, dan betekent dit bijvoorbeeld dat er geen politieauto’s meer permanent in Midden-Drenthe gestationeerd zijn, maar dat deze vanuit buurgemeenten moeten komen.

 

 

 

De publieke optredens van de burgemeester wekken soms ook ergernis op. Bijvoorbeeld als ze als burgemeester afgelopen jaar voor het eerst op 4 mei bij de herdenking op het kampterrein in Westerbork aanwezig wil zijn. Iedereen weet dat dit altijd een druk bezochte herdenking is waar tijdige aanwezigheid vereist is. Tot ergernis van de organisatie komt de burgemeester veel te laat en wordt met kunst- en vliegwerk nog net op tijd op de plek gebracht waar ambtsdragers vertegenwoordigd zijn.

“Heibel in Midden-Drenthe om commissiesamenstelling” kopte het DvhN op 15 juni 2018. In een chaotische raadsvergadering moest er gepraat en gestemd worden over de samenstelling van de raadscommissies. 

 

Daar kwamen de fracties onderling niet uit. Regievoering van de voorzitter van de gemeenteraad ontbrak en ontbreekt volgens veel raadsleden nog steeds. Waarop De Haas destijds uitriep: “Ik vind de procedure zo slecht, het begint bijna weer te lijken op de situatie onder Jan Broertjes.”

En wat te denken van haar speech tijdens het ontbijt voor de deelnemers tijdens de Drentse Fiets4Daagse op 25 juli 2018, waarbij de burgemeester niet wist welke dag van de Fiets4Daagse het was. Om vervolgens restaurant-, brasserie-, catering- en horecabaas Bertus Witteveen zo nadrukkelijk op een voetstuk te plaatsen, dat de rest van de horeca-bazen verbleekten als onbetekenend voetvolk. Terwijl Bertus Witteveen, terecht geprezen als aanjager van tal van activiteiten, zelf altijd graag gaat voor het collectief en andere horeca-ondernemers in Westerbork evengoed hun steentje bijdragen.

Ergernis is er ook bij alle fracties als de burgemeester eind 2018 nog steeds niet de namen kent van alle raadsleden.

Daadkracht

De vraag rest dan ook: wat broedt er nog meer onderhuids binnen de raad? Is er sprake van karaktermoord als je allemaal feiten over de nieuwe burgemeester op een rij zet? Of geeft het juist een trend aan en beïnvloedt het de bestuurbaarheid van de gemeente?!

Krijgen we een nieuwe explosie als in 2014, waarbij er uiteindelijk een bestuurlijke verlamming optreedt waar de inwoners van Midden-Drenthe vooral niet bij gebaat zijn?

Juist in deze tijd wordt er daadkracht gevraagd. Daadkracht van een college van B&W dat wel heel erg weinig ervaring heeft. Burgemeester Mieke Damsma is in deze functie nu ruim een jaar actief. Wethouder Dennis Bouman (PvdA) is op 15 december 2016 voor het eerst als wethouder benoemd, dus heeft net 2 jaar ervaring. Helemaal nieuw en kersvers in deze functie zijn Annique Snijders (VVD, vanaf 2015 in de gemeenteraad), Erjen Derks (nu Gemeentebelangen MD, daarvoor vanaf 2014 raadslid voor D66), net als Jan Schipper (CDA en 12 jaar in de raad).

In dit politieke klimaat zullen zij samen met de opgewonden gemeenteraad de gemeente moeten besturen. Dat er amper twee dagen na de extra raadsvergadering alweer commotie ontstond over de knulligheid bij het verordoneren van de sluiting van een bloemenautomatiek in Smilde, heeft ook weer met het gebrek aan goede aansturing en communicatie te maken. Handhavers die tegen bloemenman Jan Vos en zijn vrouw Yvonne vertellen dat de bloemenautomatiek aan de Hoofdweg 108 verwijderd moet worden. Waarom? Dat wisten de handhavers van de gemeente zelf ook niet, meldt RTV Drenthe op zijn website. Portefeuillehouder handhaving: burgemeester Mieke Damsma.

Overigens meende de tussentijds afgetreden burgemeester Jan Broertjes nog even op Twitter zijn gram te moeten halen met het incident bij de Smildeger bloemenman en -vrouw. “Nu snap ik waarom de ambtenaren van Midden-Drenthe overbelast zijn. Te treurig voorwoorden,” schreef Broertjes, verwijzend naar het bericht van RTV Drenthe hierover, dat hij hierover op Twitter plaatste, vergezeld van 2 ‘applaus-handjes’. 

Maar het was dezelfde Jan Broertjes onder wiens verantwoordelijkheid als burgemeester de nu op een zijspoor gerangeerde gemeentesecretaris Aline Pruntel met ingang van januari 2014 werd benoemd. Spuug nooit in de ruif waaruit je zelf gegeten hebt.

Samenvattend

Het hiervoor beschrevene kun je toch niet meer toeschrijven aan incidentele bestuurlijke knulligheid. Hier zit een trend achter. Het is zowel aan het college van B&W als de gemeenteraad om samen uit deze impasse te komen. Voor de inwoners van de gemeente Midden-Drenthe. Die verdienen beter dan dit gestuntel en geklungel.

“In Midden-Drenthe bouwen we samen aan onze samenleving. Inwoners, ondernemers, organisaties én de gemeente.” Zo begint het coalitie-akkoord dat is ondertekend door de wethouders en de collegepartijen PvdA, CDA, VVD en Gemeentebelangen MD.

Van dat SAMEN merken we nog weinig als inwoners.

“Met elkaar maken we het verschil. We maken onze gemeente leuker, mooier, nog meer leefbaar,” vervolgt dat coalitie-akkoord. Nou daar heb ik eveneens nog weinig van gemerkt. Hoogste tijd dus om daar keihard aan te gaan werken.

Er wordt op u gelet!

 

 

 

 

 

 

 

Hoe betrouwbaar is VVD Midden-Drenthe?

Was het 4 jaar geleden de toenmalige PvdA-lijsttrekker en wethouder Emko Dolfing die bij de vorming van een nieuw college van B&W in de gemeente Midden-Drenthe een scheve schaats reed.  Dit keer is het VVD-lijsttrekker Anique Snijders die een verkeerde wissel neemt, waardoor het vertrouwen van de burger in de politiek er niet groter op wordt. Om over de betrouwbaarheid van de liberalen richting kiezers nog maar te zwijgen.

Hoe betrouwbaar is de VVD in Midden-Drenthe? Het is sinds vandaag (18 april 2018) heel legitiem om die vraag te stellen. Want waar voorafgaande aan de gemeenteraadsverkiezingen van 21 maart j.l. en de weken erna de VVD-kiezers en mogelijke coalitie-partijen werd beloofd dat Johan Koster hun nieuwe wethouder zou worden, is er plotsklaps sinds vandaag een geheel ander scenario. Daarbij is Koster op een zijspoor gerangeerd en profileert VVD-lijsttrekker Anique Snijders zich opeens zelf als kandidaat-wethouder.

Even terug naar het begin. Op 7 maart j.l. werd de wethouders-kandidatuur van Johan Koster bekend gemaakt.  “Ik ben gevraagd,” zei hij tegen Ron de Vos van de Krant van Midden-Drenthe.

Sterker, Lijsttrekker Anique Snijders twitterde op dezelfde dag: “Ik ben blij met jou als wethouder.” En de nummer 2 op de kandidatenlijst Hans Klaassens twitterde: “Gefeliciteerd @JohKoster met de kandidaatstelling.”

Koster zelf was ook heel blij met zijn voordracht als wethouders-kandidaat. Op twitter stak hij dat niet onder stoelen of banken.

Johan Koster was tijdens de campagne ook uitgebreid en prominent in beeld, bijvoorbeeld op een foto samen met Anique Snijders en Jan Broertjes. Daar leek een winnend team te staan.

 

De verkiezingen leverde de VVD 1 zetel winst op: ze gingen van 3 naar 4. “Ik ben super trots op dit resultaat en op het team!” twitterde de lijsttrekker, met daarbij een foto van kandidaat raadsleden en kandidaat-wethouder Koster.

Pijnlijk was het voor de nummer 2 op de kandidatenlijst Hans Klaassens. Hij kwam niet in de raad omdat Marie-Cecile Hatzman en Erwin Brink met voorkeursstemmen werden gekozen.  

De druiven voor Hans Klaassens waren kennelijk zuur. Zo zuur zelfs dat hij op twitter een campagne begon om Anique Snijders te pushen om wethouder te worden.  Op 30 maart j.l. bijvoorbeeld twittert Klaassens in antwoord op RTV Drenthe journalist Margriet Benak, die in haar programma Cassata gaat praten over de vraag of er ook meer vrouwelijke wethouders komen in Drenthe: “@Anique_S Net wat voor jou.”   Waarop Benak direct Klaassens antwoordt met “Jullie hadden toch #johankoster al naar voren geschoven?”  Klaassens reageert daar weer op met “Ik zie liever een vrouw met verbindende kwaliteiten tussen mannen.”

 

 

 

Twitterberichten Klaassens verdwijnen

Opvallend is wel dat deze tweets van Hans Klaassens, na de bekendmaking van het passeren van Johan Koster als wethouder, opeens allemaal uit zijn twitter-timeline zijn verdwenen. Waarom heeft hij die tweets verwijderd? Bang dat mogelijk een één-tweetje met Snijders naar buiten komt? Was het toch opzet om Koster moedwillig te beschadigen ten eigen faveure, waar je nadien de sporen van uit denkt te kunnen wissen? Over betrouwbaarheid en vertrouwen gesproken.

Ook niet zo gek van deze Hans Klaassens, als je opkomt voor je eigen belangen. Want Koster stond niet op de lijst. En als Anique Snijders wethouder wordt dan komt Klaassens alsnog in de gemeenteraad. Heeft hij eindelijk zijn zin.

Op woensdag 18 april maakt de VVD bekend dat Koster geen wethouwer wordt. En de liberalen weten het ongenoegen hierover keurig binnenskamers te houden, omdat Koster kennelijk het fatsoen heeft om zijn boosheid en frustratie niet publiekelijk te tonen. Zoals een goed bestuurder betaamt.

Hans Klaassens reageert overigens direct dezelfde woensdag op twitter met de mededeling: “Mijn dag kan niet meer stuk.”

Maar Koster is exit. Zoals de VVD ook al zittend fractievoorzitter Heleen Jurgens afserveerde, die na het vertrek in 2015 van de toenmalige VVD-leider Marc Bosscha de kar moest trekken en graag was door gegaan. (Zie hierover mijn blog van 4 maart j.l. : http://henktenoever.nl/blog/2018/03/04/midden-drenthe-kiezen-of-delen/)

Hoe betrouwbaar is de VVD in Midden-Drenthe? Hoe zorgvuldig gaan de liberalen in deze gemeente met mensen om? Aan de andere mogelijke coaltiepartijen (PvdA, CDA en Gemeentebelangen Midden-Drenthe) kun je oprecht de vraag stellen: wil je wel met een partij in een college van B&W die de kiezers zo een loer draait en niet op hun woord te vertrouwen is?

Er is overigens naast de VVD nog een winnaar van de verkiezingen, die nu buiten beeld is bij de collegevorming en dat is Gemeentebelangen BSW. Misschien toch een serieuze optie om nog eens te onderzoeken of deze partij als partij en partner betrouwbaarder is dan de VVD, Anique Snijders en Hans Klaassens.

We beleven weer boeiende tijden in politiek Midden-Drenthe!

 

 

 

 

 

MIDDEN-DRENTHE KIEST NA 4 ROERIGE JAREN NIEUWE RAAD

De gemeentepolitiek in Midden-Drenthe blijft je keer op keer verbazen. Is het niet het verdwijnen van meerdere bestuurders de afgelopen jaren dan is het wel de verrassende wijze waarop een aantal bestuurders zich nu presenteert.

Na de gemeentelijke herindeling van Drenthe in 1998 was de gemeentepolitiek hier jarenlang een kabbelende beek, die nauwelijks over zijn oevers stroomde. Er was wel eens een rimpeling in de vijver als raadsleden als Hans Dukker (D66) hun stem verhieven en – vaak terecht – tegendraads waren. Maar de luizen in de gemeentelijke pels waren zeldzaam.

Wat zich echter de afgelopen 4 jaar heeft afgespeeld in deze gemeenteraad is bijkans on-Midden-Drents. De bestuurders maakten ongekende politieke, bestuurlijke turbulentie mee, waarvoor ze zelf verantwoordelijk waren, zijn en blijven en bij de komende verkiezingen op 21 maart kunnen we hen op hun daden afrekenen.

Wat denk jij dat er op en na 21 maart gaat gebeuren? Dat werd mij de afgelopen tijd vaak gevraagd, omdat ik de twee verkiezingen hiervoor meerdere debatten tussen de lijsttrekkers heb geleid. Nou, op verzoek dan. Een kleine analyse en een bespiegeling.

Traditioneel

In Midden-Drenthe is de kiezer gemiddeld genomen niet erg avontuurlijk en wordt er vrij traditioneel gestemd zonder dat dit grote verschuivingen teweeg brengt. Of dat dit keer verandert? Dat is niet uitgesloten. Want tussen de gang naar de gemeentelijke stembus op 19 maart 2014 en de komende verkiezingen op 21 maart 2018 is zoveel gebeurd dat dit in de Midden-Drentse politiek maar zo eens aanleiding kan zijn voor opvallende verschuivingen.

Wat zit nog redelijk vers in het geheugen? Nou, bijvoorbeeld de valse start van het nieuwe college van B&W in 2014.  Ruzie in de tent en onderling verstoorde verhoudingen tussen de partijen maakte Midden-Drenthe bijkans niet volgens normale omgangsvormen bestuurbaar. Ik schreef over de oorzaken hiervan al in mei 2014 een uitgebreid blog: (http://henktenoever.nl/blog/2014/05/09/kleinst-mogelijke-meerderheid/).

Daar kwam snel de rel bij rondom VVD-burgemeester Jan Broertjes, die op 30 oktober 2014 aftrad en een dag erna al door interim-burgemeester Ton Baas (VVD) werd opgevolgd. Diens komst bleek een zegen voor de gemeente: voor haar inwoners, voor het college van B&W en voor de gemeenteraad.

Want onder de strakke doch rechtvaardige leiding van Ton Baas kon eindelijk gewerkt gaan worden aan de verziekte bestuurscultuur. Het onderlinge gekissebis moest worden omgezet in politiek, bestuurlijke daadkracht.

 

En er verdwenen hoofdrolspelers c.q. lijsttrekkers van 2014 van het toneel of maar zo naar de achtergrond. Niet de eerste de besten. In september 2015 is dat al de veel besproken en soms ook omstreden VVD-fractievoorzitter Marc Bosscha. In september 2016 treedt de anoniem opererende Robert Brouwer als CDA-fractievoorzitter terug.

Op 1 december 2016 treedt de altijd wel prominent aanwezige PvdA-lijsttrekker Emko Dolfing om gezondheidsredenen af als wethouder. Hij wordt opgevolgd door Dennis Bouwman uit Enschede. Een buitenstaander, die hier geen verleden heeft en redelijk blanco aan zijn klus kan beginnen. In oktober 2017 treedt Bennie Muskee om gezondheidsredenen terug als PvdA-fractievoorzitter. Er veranderde bij de politieke leiders tussentijds meer dan ooit.

Saai en turbulent

Nee, saai was het niet. Publicitaire turbulentie was er al direct in 2014 rond het aftreden van Jan Broertjes als burgemeester. Er was in 2015 Oranje, waar eerst 700 en daarna 1400 asielzoekers onderdak moesten krijgen, volgens de toenmalige staatssecretaris Klaas Dijkhoff. B&W en raad moesten volop aan de bak. En hier bleek hoe men naar buiten toe eensgezind kon optreden en toch succes behaalde.

Maar er gebeurde meer. Zo was er bijvoorbeeld de soap rondom de voetbalvelden van de vv Beilen en cvv Fit Boys. Tijdens een sportdebat op 12 maart 2014 met alle lijsttrekkers, leken er spijkers met koppen te zijn geslagen. Pas in februari van dit jaar werden de definitieve renovatieplannen voor sportpark Noord-West in Beilen gepresenteerd. Gemeentelijke politiek in slow motion.

Of wat te denken van het plan in oktober 2017 om voor € 300.000,-  de hal van het gemeentehuis te verbouwen, omdat deze – zoals B &W het omschreven – moet voldoen aan een “eigentijdse dienstverlening in een eigentijdse omgeving”. Geld genoeg kennelijk. Columnist en kroeghouder Henk Berghuis van De Cerck schreef daarover op 20 oktober vorig jaar in De Krant van Midden-Drenthe heldere woorden: “Er is vast nog nooit een inwoner uit Midden-Drenthe geweest die vond dat die hal niet deugt, dat er een gebrek aan privacy is of dat de balies te groot zijn. Nee daar moet je ambtenaar voor zijn om dit soort dingen te bedenken.”  Ik zou daar aan toe willen voegen: en je moet bestuurder zijn om er zoveel  gemeenschapsgeld voor te durven uitgeven. Alsof er geen andere wensen zijn, hoezeer ik een ieder in het gemeentehuis ook een aantrekkelijke hal gun.

Communicatie

In het bestuursprogramma van het college van B&W werd in 2014 beloofd dat er “beter en anders” met de inwoners gecommuniceerd zou worden. Daar is in mijn beleven niet zoveel van terecht gekomen.  Bij de nieuwbouwplannen voor de 2  scholen voor Voortgezet Onderwijs in Beilen kunnen de inwoners rondom het gebied van de Haven daar inmiddels boekdelen over meespreken.

De renovatieplannen van het centrum van Westerbork zijn aan het merendeel van de bevolking volstrekt voorbij gegaan, totdat ze opeens allemaal auto’s op de stenen tussen de bomen in hartje centrum geparkeerd zien staan. Hoe zou dat nou kunnen? Domheid en onachtzaamheid van de inwoners zeker.

En de grijs-grauwe brei van woorden op de gemeentelijke pagina’s in de Krant van Midden-Drenthe nodigen de lezer nu ook niet bepaald uit om te lezen waar de bestuurders en de ambtenaren zoal mee bezig zijn.

Waarom kan dat niet anders?! Kijk eens bij andere gemeenten, waar het gemeentenieuws wel op een aantrekkelijke manier met foto’s, graphics en toelichting wordt gepresenteerd en inwoners nadrukkelijk worden benaderd om vroegtijdig mee te praten  en te denken.

Waar een aantal jaren geleden veelbelovend met de chat-functie werd begonnen op de gemeentelijke website, wordt deze service kennelijk ook voorbereid op een stille dood.  Op twitter-berichten met vragen aan/over de gemeente over het (niet) ophalen van huisvuil wordt niet gereageerd. Er zou toch “beter en anders” gecommuniceerd worden??!! Vanuit de boezem van het college begreep ik wel dat er aan professionele ondersteuning vanuit de communicatie-deskundigheid op het gemeentehuis niet veel nuttige output kwam. Hoe simpel kan het zijn om daar wat aan te doen.

Verrassend profileren

Als het gaat om communiceren en profileren van je partij dan heeft lijstrekker Jannes Kerssies van Gemeentebelangen Midden-Drenthe daar een fijne neus voor. Hij is, om maar eens een Drentse term te gebruiken, een lepe bestuurder met een neusje voor publiciteit. Kerssies, inmiddels de 70 gepasseerd, voert al ontelbare jaren de lijst aan van Gemeentebelangen Beilen en later Midden-Drenthe en weet van geen wijken. Heel even leek het er vier jaar geleden op dat zijn partij met 2 zetels een klein kansje maakte om een wethouder te leveren. Maar PvdA’er Emko Dolfing koos voor de ChristenUnie van Gert Jan Bent en kon zo met de kleinst mogelijke meerderheid aan de slag.

Een lepe bestuurder dus die Kerssies, die zoveel boerenslimheid bezit dat hij de 27-jarige Erjen Derks weet te verleiden om kandidaat-wethouder voor zijn partij te worden. Wetend dat Derks als raadslid 4 jaar geleden met voorkeurstemmen gekozen werd voor D66, waarbij hij als voormalige barkeeper in een populaire uitgaansgelegenheid veel jongeren naar de stembus wist te lokken. Mogelijk denkt Kerssies van die populariteit nog een keer te kunnen profiteren, omdat Derks als voorzitter van de vv Beilen de laatste 3 jaar zich eveneens nadrukkelijk profileerde.

Kerssies roept hardop dat het niet gaat om “de politieke kleur van de wethouder”, maar om “de kwaliteit en achtergrond van de persoon”. Lid zijn van diens partij is niet noodzakelijk, vervolgt Kerssies.

Zo lust ik er nog wel een paar. Toegegeven, de liefde tussen zijn  Gemeentebelangen en D66 was groot en dat mondde in 2014 ook uit in een lijstverbinding tussen beide partijen en dat bleek een voordeel te zijn.

Maar de move van Erjen Derks is verrassend en tegelijkertijd hangt er ook een luchtje om heen. Want Derks ging voor het lijsttrekkerschap van D66. Verloor die strijd tegen de zittende fractievoorzitter Harma van de Roest. Verdiend of onverdiend, daarover hebben de leden van D66 besloten. Maar toen dat doel niet haalbaar bleek, hij vervolgens – ondanks een eerste toezegging om met een lagere plaats genoegen te nemen – bedankte voor een plaats op de kieslijst, bleven er raadselen om Derks kleven. Hij valt de partij, waar hij carrière dacht te kunnen maken, in de rug aan. Chic is wat anders. Maar zijn doel heiligt kennelijk alle middelen.

Kerssies had voor de politieke toekomst van Gemeentebelangen misschien beter zijn energie kunnen steken in een fusie van de partijen voor Gemeentebelangen.

Na de gemeentelijke herindeling in 1998 kreeg Midden-Drenthe te maken met het fenomeen van 3 partijen met de naam Gemeentebelangen: eentje in Westerbork, eentje in Beilen en eentje in Smilde.  Westerbork en Beilen samenvoegen was appeltje-eitje.

Van de partij in Smilde was en is Charles de Haas sinds 1970 de grote roerganger.  Hij bleef de solist en wilde de absolute roerganger blijven en begon Gemeentebelangen Smilde-Beilen-Westerbork (SBW).  De Haas (73 jaar inmiddels) is gezegend met een grote mond, niet bang voor het debat en gepokt en gemazeld in de gemeentelijke en provinciale politiek. Een fusie tussen de Gemeentebelangen-jongens en meisjes zat er in 1998 niet in en zit er ook dit keer weer niet in. De ego’s van beide lijsttrekkers zijn kennelijk te groot. Afstand doen van hun raadszetels: ho maar! Kerssies en De Haas zijn kennelijk groter dan de partij.

Een gemiste kans. Als je tenminste wat in de melk te brokkelen wilt hebben in het dagelijks bestuur van de gemeente. Wetend dat bij gemeenteraadsverkiezingen veel stemmers afwijken van de keuze, die ze maken bij landelijke verkiezingen en lokale partijen daar volop garen bij spinnen, is het zo langzamerhand onbegrijpelijk dat deze 2 Gemeentebelangens elkaar niet hebben weten te vinden. Op deze manier blijven ze als splinters een marginale rol spelen en kan Derks zijn wethouders-aspiraties wel vergeten.

Stabiel en verrassend

Het CDA in Midden-Drenthe is altijd een redelijk stabiele factor geweest. Vertegenwoordigers van deze partij zul je niet op het biljart zien dansen. De vorige lijsttrekker Robert Brouwer was daar een voorbeeld van. Aardige man, maar het politieke vuur en debatteren op het scherpst van de snede was niet aan hem besteed. Hun CDA-wethouder Gerard Lohuis (een buitenstaander uit Assen) worstelde zich door wat dossiers heen (onder andere de sport) en viel zich geen grote builen.

Met de nieuwe lijsttrekker Marinus Louissen als roerganger leunt zijn partij al sinds mensenheugenis op een stabiele kiezersaanhang. Met de komst van de ChristenUnie in het college lopen er mogelijk wat gereformeerde mannenbroeders en zusters over. Maar in een agrarische, nog redelijke gelovige en vrij stabiel stemmende gemeente als Midden-Drenthe is deze partij bij de komende verkiezingen vast weer goed voor 4 zetels. Het Buma-effect zal daar zeker ook toe bijdragen. Grote vraag is natuurlijk wel wie de nieuwe wethouders kandidaat voor het CDA wordt. Komt die van binnen of van buiten de gemeente?

Blijven we in de christelijke hoek bij wethouder en hernieuwd lijsttrekker Gert Jan Bent van de ChristenUnie. Er kan bijkans geen week voorbij gaan of zijn foto prijkt wel in De Krant van Midden-Drenthe en De Veldenkrant. Bij iedere lantaarnpaal, die feestelijk onthuld wordt, staat Bent als een grote te pronken. Kortom, hij heeft een goede pers en “een mediagevoelige portefeuille”, zoals hij het zelf omschrijft. Maar ook een portefeuille met een paar hoofdpijndossiers. Bijvoorbeeld, zoals hier al geschreven, de bouw van een nieuw scholencomplex voor het Voortgezet Onderwijs in Beilen. En wat te denken van de miljoenen, die uitgegeven zijn voor het onderwijs aan asielzoekers in Oranje, maar waar nooit les voor is gegeven en nu weer moet worden terug betaald.

Maar met zijn brede, sympathieke glimlach, zijn luisterend oor en goede toegankelijkheid voor de burgers heeft hij met hard werken de nodige credits opgebouwd. De vraag is of zich dat bij de komende verkiezingen gaat vertalen. Van 2 naar 3 zetels groeien is bijna een utopische gedachte. Maar om in Bent’s leer te spreken: de wonderen zijn de wereld nog niet uit. In ieder geval wil hij graag als wethouder door. Of dat lukt is de vraag en hangt bijvoorbeeld mede af van de verkiezingsuitslagen voor D66 en de VVD.

Van D66 is Harma van der Roest opnieuw het boegbeeld. Vier jaar geleden was ze het liefst wethouder geworden en had ze graag de winst van 1 naar 3 zetels vertaald zien worden in die bestuurlijke verantwoordelijkheid. Dat lukte niet door….. ja was het door de toenmalige PvdA-leider Emko Dolfing, die Van der Roest absoluut niet pruimde? Of heeft ze  toen zelf als D66-onderhandelaar ook niet al te tactisch geopereerd?

Zo interessant is dat niet meer, want het is nu een nieuwe ronde met nieuwe kansen. Dit keer dus zonder stemmentrekker Erjen Derks. Maar wel met de nagalm van het landelijke D66 kroonjuweel over het raadplegend referendum, dat de democraten maar niet krijgen uitgelegd en ze in deze campagne ook lokaal wordt nagedragen.

Van der Roest heeft zich via de social media bij lange na niet zo open en transparant geprofileerd als in de periode van 2010 tot 2014. Mogelijk dat haar nieuwe drukke baan in het onderwijs daar debet aan is.

Jammer. Want ze heeft toen zelf ervaren hoe makkelijk de lijn tussen kiezer en gekozene via de social media gelegd kan worden. Ambitieus is ze zeker. In hoeverre ze op die gretigheid voor het wethouderschap de komende campagne wordt getackeld is de vraag.

 

 

Dan de VVD. Een hoofdstuk apart. Na het vertrek van Marc Bosscha werd Heleen Jurgens (61) fractievoorzitter. Bij de vorige verkiezingen was ze door de commissie, die de lijst moest samenstellen, op een onverkiesbare plaats gezet. Maar Jurgens wist zich via een persoonlijke campagne met voorkeurstemmen in de raadzaal te vechten. En op 5 oktober 2017 dacht ze nog dat haar politieke carrière een kleurrijk vervolg zou krijgen. “Ik wil beloond worden voor wat ik als fractievoorzitter na het opstappen van Marc Bosscha heb gedaan,” zei ze tegen Ron de Vos van De Krant van Midden-Drenthe.

Niet dus. De kiescommissie gunde haar zelfs geen plaats op de groslijst, zodat ze dit keer niet eens met voorkeurstemmen gekozen kan worden. Af(gang) via de zijlijn.

Heel even werd gespeculeerd op een nieuwe Lijst Heleen Jurgens. Gelet op haar populariteit in Midden-Drenthe en het bijzonder in Beilen zou het niet uitgesloten zijn als ze op eigen kracht weer een zetel had gehaald. .Maar ze stopt. De liberalen kunnen opgelucht ademhalen.

De VVD liet een ander stemmen-kanon buiten de selectie. Sterker, hij werd in menig fluistercircuit al opgevoerd als de nieuwe lijsttrekker en wethouders-kandidaat voor de liberalen. Ik heb het over Johan Koster, de op 1 januari afgetreden voorzitter van de Stichting Beleef Beilen.

Een man, die op velerlei fronten actief is. Maar kennelijk was de tijd nog niet rijp genoeg om hem als frontman te lanceren. Mogelijk dat hij toch de geheime kandidaat-wethouder is.  De VVD koos Anique Snijders als boegbeeld. Opvallen deed ze niet de afgelopen 4 jaar in de raad. Maar tijdens deze campagne kan ze haar profiel bijstellen.

 

GroenLinks heeft met Rudie Weima dezelfde lijsttrekker als 4 jaar geleden. Hij maakte met zijn partij in 2014 een bedenkelijke start door de PvdA te steunen bij de samenstelling van het college van B&W, door een zogeheten side-letter aan het coalitie-akkoord toe te voegen. Maar hij weigerde die openbaar te maken.

Dat hij Gemeentebelangen SBW voorman Charles de Haas in 2015 uitmaakte voor racist, was nou ook niet een schoolvoorbeeld van politieke schoonheid en correctheid. Weima haalde zelden de publiciteit maar mag nog een periode door. Hij kreeg op zijn lijst steun uit onverwachte hoek, want op de tweede plaats prijkt voormalige CDA-fractievoorzitter Henk van der Beek. Na Erjen Derks dus nog een opvallende wisseling van politieke voorkeur.

En dan, last but not least, de PvdA. Al decennia lang de grootste partij in Midden-Drenthe. Over wisseling van de wethouder en fractievoorzitter schreef ik reeds. Dirk Jasper Keegstra is sinds kort de nieuwe roerganger en moet dé stemmentrekker worden voor de sociaal-democraten.

De PvdA mag de hemel danken dat de SP in Midden-Drenthe niet van de grond kon (of mocht?) worden getild door politiek watcher en niet onbemiddeld voormalig zakenman Bert Abbing.

Hij kreeg onenigheid met de partijtop en zijn missie om met de socialisten de raad te bestormen ging in rook op.

Het zal de Midden-Drentse PvdA’ers vermoedelijk amper beroerd hebben.  Tientallen jaren lang koesterden ze zich in de gemeente al in het centrum van de macht. Ze waanden zich onaantastbaar. De ene zetel verlies bij de laatste verkiezingen werd zelfs als een overwinning gevierd. Het electorale verlies elders was tenslotte veel groter dan bij de sociaal-democraten in Midden-Drenthe. Zo kun je jezelf rijk rekenen.

Besef daarbij ook nog eens dat 4 jaar geleden Jan Beugel uit Westerbork vanaf een onverkiesbare plaats met 670 voorkeurstemmen gekozen werd  en daarmee de PvdA een enorme boost gaf, waarmee de leiding geen rekening had gehouden. Het was niet de eerste keer dat hij dat flikte overigens.

Dit keer prijkt Jan Beugel – in de wandelgangen vaak ‘de burgemeester van Westerbork’ genoemd –  op de vierde plaats en die moet haalbaar zijn. Of dat met evenveel voorkeurstemmen gebeurt als de vorige keer is de grote vraag. Bij de PvdA is die wens wel de vader van de gedachte.

 

Opvallend is wel dat de zittende raadsleden Bennie Muskee (begrijpelijk, afgaande op zijn gezondheid) en Rieja Raven op respectievelijk plaats 6 en 9 prijken. Maar daar moet in het laatste geval kennelijk niets achter gezocht worden.

Uitslag

Hoe leuk zou het zijn dat de bestuurlijke verhoudingen in het college van B&W eens grondig zouden wisselen. Dat ook anderen eens iets kunnen laten zien en tonen wat ze bestuurlijk waard zijn. Natuurlijk is enige continuïteit van bestuur niet onaangenaam. Maar ik hoop dat, mocht het net als de vorige keer gebeuren, de partijen die verliezen (PvdA en CDA) niet opnieuw op het college-pluche plaats nemen. Je moet (over)winnaars ook eens wat gunnen.

Dat er wat te kiezen valt is helder. Dat er tijdens deze campagne nog het nodige valt uit te leggen ook. En nog beter: dat er vooral met de inwoners helder, tijdig en veelvuldig gecommuniceerd wordt over wat de politiek nu wil en niet wil.

Praten met de inwoners buiten verkiezingstijd is beter dan alleen in die weken voor de campagne.

Wat dat betreft ligt er eveneens een zware taak op de schouders van de eind vorig jaar benoemde nieuwe burgemeester Mieke Damsma (D66).

De roerige ruzieachtige tijden liggen gelukkig achter ons. Op naar de stembus voor  de volgende verkiezingen van uw en mijn gemeenteraad. Het woord is aan ONS!!!!!

 

 

 

NIEUWS

Drie dagen nadat ik dit blog schreef en opperde dat Johan Koster wel eens de geheime VVD-kandidaat voor het wethouderschap in Midden-Drenthe kon zijn, kwam de Krant van Midden-Drenthe vandaag met de volgende publicatie.

Heel goed dat de liberalen vroegtijdig met openheid voor de verkiezingen komen over wie hun dagelijkse bestuurder in B&W kan/zal worden. Acht jaar geleden werd daar nog super geheimzinnig over gedaan en moest tijdens een debat in Beilen door de debatleider onthuld worden dat ex-raadsgriffier Jannes Pit de liberale kandidaat zou zijn. Vier jaar geleden was lijsttrekker Marc Bosscha eerst wel en daarna weer geen wethouders-kandidaat. Nu schenken de liberalen dus tijdig klare wijn.

De partij die rondom de voorgedragen wethouders-kandidaat muisstil is is het CDA. Vier jaar geleden werd er al gefluisterd dat toenmalig lijsttrekker Robert Brouwer kandidaat was, maar dat hij niet mocht omdat hij geen ervaring in de gemeenteraad had. Nu heeft hij die ervaring dus wel, ook al is het niet opvallend geweest.

Tijdens de debatten kan hij de komende weken mooi in de luwte blijven en geen foute dingen roepen, die het CDA nadien parten kan spelen. Toch zou het het CDA sieren als ze ook de naam van hun kandidaat prijs geven. Valt er echt wat te kiezen.

 

 

 

 

Update

Ik beloofde mijn mede-lotgenoten, twijfelaars over een his-ablatie, mensen met boezemfibrilleren en andere lezers van mijn blog een update te schrijven na het vervangen van mijn pacemaker door een ICD. Dat heeft nogal wat voeten in de aarde gehad. Zie hier het verslag wat er zich in 9 dagen Isala Klinieken begin juni 2015 voltrok.

ICD : DOMME DIKKE VETTE PECH

“Ik baal hier enorm van. Dit gebeurt zelden of nooit met de rechterdraad. En dat het uitgerekend jou moet overkomen.” Cardioloog dr. Peter Paul Delnoy zegt het ingetogen op vrijdag 12 juni 2015, even voor zeven uur ‘s avonds, als hij op het voeteneind van mijn ziekenhuisbed zit op kamer 145 van de afdeling Cardiologie van de Isala Klinieken in Zwolle.

Vier dagen ervoor heeft hij de pacemaker en twee geleidingsdraden naar de rechter-boezem en rechter-hartkamer uit mijn lijf gepeuterd en een ICD (Implanteerbare Cardioverter Defibrillator) en twee nieuwe geleidingsdraden naar mijn rechter- en linker-hartkamer met de nodige precisie erin gezet gedurende een drie uur durende operatie.

(Zie ook mijn blog ‘Van pacemaker en his-ablatie naar ICD’ van 6 juni 2015 over wat er allemaal stond te gebeuren op 9 juni j.l.: http://henktenoever.nl/blog/2015/06/06/van-pacemaker-en-his-ablatie-naar-icd/)

Om hier direct maar met de conclusie te beginnen: de ingreep op dinsdag 9 juni is prima verlopen, alleen het eindresultaat was niet zoals gewenst, gehoopt en gedacht. Op woensdag 10 juni, de dag na de ingreep, kwam Peter Paul Delnoy ook al aan mijn bed. Toen nog op de Short Stay afdeling van de afdeling Cardiologie. Gedurende ruim een uur gaf hij mij duidelijke, gedetailleerde informatie over wat en hoe hij een en ander gedaan had. En we spraken over allerlei andere zaken, bijvoorbeeld over de communicatie tussen arts en patiënt en over het onderzoek van Boston Research (de maker van mijn ICD en de geleidingsdraden) waar ik op verzoek van hem aan mee doe.

“Maar,” zeg ik op die woensdagmorgen tegen de cardioloog, “het voelt niet goed in mijn borstkas. Het is net of aan de binnenkant, ter hoogte van mijn hart, iemand ‘hamertje-tik’ zit te spelen.” Ik voelde daar in zittende houding de hele tijd kleine schokjes, in cardiologisch vakjargon ook wel hikjes genoemd. Of om het nog anders te formuleren; ik voelde in het (pacemaker)ritme van het hart steeds kleine elektrische stroomstootjes op het linkerdeel van mijn  borstkas.

Op het moment dat hij er is zul je net beleven dat die schokjes amper voelbaar zijn. Maar gedurende deze woensdag wordt het alsmaar erger en ‘s avonds voelt verpleegkundige Diana ze nadrukkelijk. “We noemen dat ook wel stimulering van het diafragma,” licht ze toe.

Creatief met kurk

Hoe het ook genoemd wordt, het voelt niet fijn en het voelt niet goed. De volgende (donder)dag wordt er door de ICD-technicus naar gekeken. Dat gebeurt. En hoe. Zeer nauwgezet. Anderhalf uur lang. Ze doen dat met een muis, die ze op de borstkas op de ingebrachte ICD leggen en voeren vervolgens allerlei metingen uit, waarmee ze precies in de computer kunnen analyseren hoe de ICD werkt, of de draden contact hebben met beide hartkamers en hoeveel ‘stroom’ er door heen loopt. In de ICD zit een pacemaker-functie en die moet werken, want na mijn his-ablatie in 2012 ben ik voor het aansturen en reguleren van mijn hartslag 24 uur per dag daarvan afhankelijk. Medische technologie en wetenschap anno 2015.

Maar…… de schokjes, de hikjes zijn opeens weg. Ik bedank ICD-technicus Jurjen daar heel hartelijk voor en vraag hem hoe hij dat gefikst heeft. “Noem het maar creatief met kurk,”  zegt hij met een lichte glimlach. “Maar ik moet nu wel eerst met de cardioloog overleggen” en hij loopt weg. Om een kwartier later terug te komen met de mededeling dat het binnenin niet zit zoals het hoort, maar dat ik daar later meer informatie over zal krijgen.

En die informatie krijg ik die middag ook van physician assistant Mark. Hij legt uit dat mogelijk de geleidingsdraad in de rechter-hartkamer niet goed zit.

Om 17.30 uur moet ik opnieuw naar de ICD-kamer om nog meer onderzoeksgegevens op tafel te krijgen. Jurjen doet dat met een vertrouwenwekkende nauwgezetheid, maar aan zijn gezicht zie ik dat er iets niet goed is. Wat? Daar geeft hij geen antwoord op. Dat is des cardiologens.

Congres

Toeval of niet, maar Peter Paul Delnoy is die donderdag en vrijdag op een congres, waar hij als vooraanstaand cardioloog zal spreken over ‘Leadless Pacing, een reële belofte?”  Maar binnenshuis is nog voldoende know how aanwezig om een analyse van mijn klachten en onderzoeksgegevens te maken.

 

Om 18.15 uur komt physician assistant Mark mijn kamer binnen en doet uit de doeken wat er mogelijk mis is (gegaan). “Hou je maar even vast,” zegt hij als startzin. “Het kan zijn dat de draad in de rechter-hartkamer niet op de juiste plaats zit. Maar ze houden er ook rekening mee dat de draden verwisseld zijn en niet juist zijn aangesloten op de ICD.”

Samenvattend: ik moet opnieuw geopereerd worden. Hoe dan ook. Wanneer? Dat is de vraag. Mogelijk al de dag erop, vrijdag. Anders de week erop. En….. ik moet ogenblikkelijk weer naar de ICD-kamer om de ‘shock-functie’ uit te laten zetten. Want, stel als de draden wel verwisseld zijn, dan krijg ik die shock, die elektrische ‘stroomstoot’ bij een forse ritmestoring of hartstilstand in de verkeerde hartkamer. Dat kan niet de bedoeling zijn.

Domme dikke vette pech

Mijn wereld wordt even wat klein op dat moment. Boosheid, woede, verdriet, onbegrip, machteloosheid. Het is deze mix van gevoelens die door mijn lichaam giert. Hoe is het mogelijk: in maart 2012 een ablatie bij mij verknallen en dan nu dit. Hoeveel domme, dikke, vette pech kan een mens hebben? Zoveel dus.

Dat de draad in de rechter-hartkamer niet op de juiste plaats zit en mogelijk een zenuw triggert waardoor de ‘schokjes’ ontstaan, dat kan ik nog begrijpen. Maar de draden verwisselen bij de aansluiting? Nee, dat wil er bij mij niet in.

Natuurlijk, alles is mogelijk en fouten maken is menselijk. Maar met een arts als Peter Paul Delnoy aan de operatietafel, iemand met zoveel kennis en kunde en ervaring, iemand die zo nauwgezet en secuur werkt, nee zo’n man kan in mijn beleven de draden niet verkeerd hebben aangesloten.

Empathie

Na nog het nodige onderzoek de dag erna op vrijdag 12 juni is Peter Paul Delnoy die avond op de rand van mijn bed ook stellig. “De draden zijn niet verwisseld. Dat weet ik bijna 100 procent zeker. Natuurlijk, je kunt altijd een fout maken, maar de draden van Boston, die jij hebt, hebben zelfs een kleurtje voor de aansluiting.”  Ik geloof hem, voor 100 procent.

Voor zover hij zich kan herinneren is het ooit één keer eerder gebeurd bij een patiënt dat de rechter geleidingsdraad – samen overigens met de linker draad – problemen gaf. Dat ik na die primeur de eer heb om in dat unieke lijstje te worden opgenomen kan me gestolen worden.

Met zijn empathische en communicatieve klasse zorgde Peter Paul Delnoy ervoor dat ik volop vertrouwen in hem bleef en blijf houden. Hij geeft een duidelijke uitleg over wat er bij de tweede ingreep (revisie noemen ze dat in het ziekenhuis) allemaal gaat gebeuren. “Good Luck Peter Paul,” schrijf ik in mijn dagboek.

Er komt een nieuwe deadline voor de tweede ingreep: maandagmorgen 15 juni en ik ben als eerste om 8.00 uur aan de beurt. En er maar één die dit mag doen: dat is hij!!

Het weekend duurt lang en vanzelfsprekend spoken dan allerlei dwaze gedachten door je hoofd. Want er moet in een verse operatiewond gesneden worden, de ICD moet er weer worden uitgehaald en wat gebeurt er met de draden? Ik hoor de aardige narcotiseur weer naast de operatietafel, die op medelevende wijze vertelt dat hij je opnieuw heerlijk in slaap gaat sussen.

Maandagmorgen 15 juni is operatie-assistent Boudewijn met zijn rustgevende stem de eerste die me op mijn gemak stelt. Peter Paul Delnoy en zijn team verzamelen zich rondom mij, we praten nog wat en om 2 minuten voor 8 zeil ik heerlijk weg in de narcose om om 5 over half 11 weer een klok te zien op de verkoeverkamer.

Gelukkig korter dan de vorige keer en ik heb de narcotiseur ook nadrukkelijk gevraagd om daar waar mogelijk rekening te houden met de misselijkheid na afloop, waar ik de eerste keer onbedaarlijk veel hinder van heb ondervonden.

Vertrouwen

Na de ingreep heeft Peter Paul Delnoy nog met me gesproken, vertelt hij me op de woensdagmiddag erna, als hij mij thuis belt. Daar kan ik me niets van herinneren. Maar het telefoongesprek dat we die middag voeren is belangrijk voor me. Het weerspiegelt het vertrouwen dat ik in hem had, heb en hou als professional, als ervaren cardioloog die weet waar hij mee bezig is geweest. Hij ontrafelt ragfijn voor mij nog eens het proces van de eerste en de tweede ingreep; waar het mogelijk is mis gegaan en hoe het nu toch weer goed is gekomen.

Beiden verkeren we nu in een positie waar we alle twee niet verzeild hadden willen raken. Soms gebeuren die dingen in het leven. En deze kille constatering is hier gemakkelijker geschreven dan dat het proces zich tussen de oren voltrok, kan ik iedereen verzekeren.

En dan te weten dat de cardiologen van de Isala Klinieken in 2014 ruim 400 pacemakers en 550 ICD’s hebben geplaatst. Heel soms gaat er dan wel iets mis.

Op dinsdag 16 juni om 17.15 uur verlaat ik met anti-biotica pillen de Isala Klinieken in Zwolle. Pijnstillers moeten het leven de eerste week dragelijk  maken. Op 12 augustus a.s. verwacht cardioloog dr. Arif Elvan mij op zijn spreekuur. Hopelijk wijst de controle van de ICD dan uit dat ik ‘storingsvrij’  ben gebleven, dat de draden nog steeds vast zitten in mijn hartkamers en dat ik ook weer mijn rijbewijs bij het CBR (Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen) aan kan vragen.

Boston Research

En wat betreft de monitoring: op de slaapkamer staat een prachtig apparaat van Boston Research.  Als ik de handleiding mag geloven seint dit apparaat iedere nacht via Bluetooth en internet de gegevens van mijn ICD door naar een computer, waar vervolgens de deskundigen in de Isala Klinieken de ochtend erna kunnen  (uit)lezen of zich ook storingen in mijn hart(kamers) hebben voorgedaan.

De toekomst lacht weer. En om mijn vriend en collega Herbert Dijkstra te citeren: “Jij zegt steeds dat je een kut-hart hebt. Dat is niet waar. Je hebt een heel sterk hart. Anders zouden ze dit allemaal er niet aan kunnen veranderen en verbeteren en repareren.”

Of om de helaas veel te vroeg (2011) overleden en mij oh zo dierbare cardioloog dr. Willem Beukema aan  te halen: “Een mensenhart kan veel meer verdragen dan menigeen denkt.”  Daar hou ik mij aan vast.

 

Update

VAN PACEMAKER EN HIS-ABLATIE NAAR ICD

In december 2012 beloofde ik mijn mede-lotgenoten, twijfelaars over een his-ablatie, mensen met boezemfibrilleren en andere lezers van mijn blog dat er een vervolg zou komen op mijn blog ‘Bundel van His : een bizar jaar’ als er ook daadwerkelijk iets zou veranderden in mijn medische sitiuatie.  En er is het een en ander veranderd. Dus… een update!

Ik schreef toen al in de laatste alinea’s dat er mogelijk alsnog een draad van mijn pacemaker naar de linker-hartkamer moest worden aangebracht, mocht deze groter worden, omdat de pacemaker mijn hartritme 24 uur per dag alleen maar met dat ene draadje naar de rechter-hartkamer aanstuurde.

“Cardioloog Jorik Timmer zal en wil dat ook nauwgezet in de gaten houden,” schreef ik destijds. En dat heeft hij gedaan de afgelopen jaren.

Vorig jaar begon hij al te speculeren over het aanbrengen van die nieuwe draad naar de linker-hartkamer, gelet op de uitslagen van de hart-echo, waaruit bleek dat de pompkracht van het hart nog maar 30 procent was en mijn linker-hartkamer groter was geworden dan hem lief is. Maar helaas kwamen er nog meer complicaties bij.

Sterker. In januari van dit jaar kreeg ik van dr. Jorik Timmer te horen dat zich ook nog eens storingen in het ritme van mijn hartkamers hadden voorgedaan, waarover hij vervolgens uiterst bezorgd sprak.

En….. mijn aorta bleek opens 51 mm te zijn: de kritische grens schijnt 55 mm te zijn. Terwijl  mijn aorta-klep (ook) niet (meer) functioneert en in elkaar zit zoals dat bij een gezond hart wel het geval is. Het plaatje zag er dus somber uit.

Het gekke is dat ik wel alles doe. Ik loop met gemak 10 dagen achter elkaar 18 holes op de golfbaan, fiets tegen de wind in (zonder electrische ondersteuning) en nog liever met de wind in de rug, werk nog gewoon, ren trappen op en af en voel verder geen enkele belemmering of beperking.

Ik had na mijn his-ablatie immers het leven terug gekregen en kon weer alles doen en laten wat ik wilde. “Sex, drugs and rock and roll is weer mogelijk,” opperde na de his-ablatie al cardioloog dr. Jan Hoorntje, inmiddels werkzaam als hoogleraar aan de Maastricht University.

Kortom, lichaam en  hoofd gaven iets anders aan dan alle onderzoeken aan feiten opleverden.

De route die nu gevolgd zou (kunnen) worden werd ons beiden snel helder. Jorik Timmer ging met dr. Arif Elvan overleggen, de zeer deskundige ritme-cardioloog die op voortreffelijke wijze mijn his-ablatie had gedaan in oktober 2012. En voor het vervolg van het behandeltraject, het uitstippelen van de behandelroute, kwam ik in de polikliniek weer bij hem aan tafel. Dat is een zegen voor een patiënt.

De wijze waarop Arif Elvan de onderzoeksgegevens met je deelt en toelicht en de onderzoeksresultaten op het beeldscherm op ontrafelende wijze over het voetlicht brengt, verdient een groot communicatief compliment.

Een goede communicatie van arts naar patient is het allerbeste fundament voor de behandeling in de toekomst en het vertrouwen hebben en houden in de medische wetenschap. Dat wordt te vaak onderschat door artsen. Uit alle verhalen die ik de afgelopen jaren en jaren gehoord heb zijn veel artsen helaas niet de grootste communicators. Doodzonde. Het kan zoveel verdriet, ellende en onbegrip voorkomen. Sterker, het geeft het vertrouwen in de toekomst een enorme boost.

Terug naar waar het hier om gaat. Als eerste stap wordt de pacemaker nu vervangen door een ICD (Implanteerbare Cardioverter Defibrillator) en worden er twee nieuwe geleidingsdraden naar de rechter- en linker hartkamer ‘getrokken’.  Of om de cardiologische vakterm te gebruiken en ik citeer:  “Uw arts heeft vastgesteld dat u een apparaat genaamd ‘cardiale resynchronisatietherapie defibrillator (CRT-D) nodig heeft om uw hartaandoening te behandelen.” Daarbij wordt een speciale geleidingsdraad aangebracht, waarbij ik tevens word uitgenodigd om mee te doen aan een “observationeel klinisch onderzoek”. En dat doe ik graag. Want van de ervaringen van nu profiteren de patiënten van de toekomst!

De ingreep wordt op dinsdag 9 juni a.s. gedaan door dr. Peter Paul Delnoy. Een zeer secure cardioloog, die heel veel ervaring heeft met het implanteren en aanbrengen van pacemakers en ICD’s en geleidinsgdraden. Hij was het ook die in 2012 op uiterst plezierige en zorgvuldige wijze mijn pacemaker en de draden naar mijn rechterboezem en rechter-hartkamer heeft aangebracht.

Er is mij de afgelopen tijd herhaaldelijk gevraagd of ik er tegenop zie? Ja en nee, is dan het antwoord. Ja, omdat ik de afgelopen kleine drie jaar een prima leven heb geleid, alles heb kunnen doen wat ik wilde. Heb ook nimmer het gevoel gehad dat er iets mis was met mijn hart. Dus waarom is dit nu nodig?

Natuurlijk leefde ik met het besef, dat Jorik Timmer mij van meet af aan had ingeprent, dat de linker-hartkamer groter zou kunnen worden. Dat daarbij nog drie andere zaken (storingen in de hartkamers, een te grote aorta en een niet goed functionerende aorta-klep) opeens om de hoek kwamen kijken, heeft me wel verrast en in emotionele zin ook wel eens op het verkeerde been gezet.

“Maar,” zei een goede bekende van me, “wees blij dat je geen kanker hebt, maar malheur hebt aan je hart. Want de cardiologische wetenschap en de thorax-chirugie is de afgelopen jaren zo snel verbeterd en gegroeid dat ze ongelooflijk veel kunnen op dat gebied. En bij kanker weet je het nooit….”  En zo is het.

Waarom ik er niet tegen op zie? Ik heb vertrouwen in de mij behandelende artsen. Helemaal in de wetenschap dat de veel te vroeg overleden (2011) en mij zeer dierbare Zwolse cardioloog dr. Willem Beukema altijd heel hoog heeft opgegeven over de kennis en kunde van Arif Elvan en Peter Paul Delnoy.

Vertrouwen hebben in artsen is het allerbelangrijkste. Het kompas is gericht op de horizon van de toekomst.

Natuurlijk heb ik wel even gekeken hoe groot een ICD is in verhouding tot een pacemaker. Want een ICD is groter. De eerste schrik op 27 mei jongstleden, toen physician assistant Judith mij informeerde over zaken die ik nog wilde weten, was groot toen ze een tweetal ICD’s liet zien. Poeh. Hoe krijgen ze ‘dat ding’ erin!?

En wat kan ik allemaal nog wel en niet straks? Als alles goed gaat in ieder geval weer genieten van het leven. Genieten van de mij dierbare golfsport. Ik heb uitgebreid gesproken met iemand, die ook een ICD heeft en inmiddeels weer volop actief is in deze sport.

Dat er andere beperkingen zijn is wrang. Bijvoorbeeld het niet te begrijpen ‘verbod’ om 2 maanden geen auto te mogen rijden na het aanbrengen van de ICD. Ik heb toch nimmer een hartstilstand gehad. Heb tot op de dag van vandaag normaal gefunctioneerd en iedere dag in de auto gereden. Wetgeving??? Ik ben voorstander van preventie. Maar maatwerk zou geen overdreven luxe zijn. Integendeel. Hou zou passen bij de realiteit. Maar regel is kennelijk nu eenmaal regel in dit land.

En als het Centraal Bureau Rijvaardigeheids Bewijzen (CBR) in een vlot tempo mee wil werken en de gemeente waar ik vervolgens een nieuw tijbewijs met ‘aantekening 100’  moet aanvragen, een beetje snel mijn aanvraag afhandelt,  dan kan ik na 3 maanden – op 9 september – weer autorijden.

De STIN (Stichting ICD dragers Nederland) is hierbij een baken voor al je vragen . De praktische hulplijn voor ICD-dragers. Ik ga er zeker lid van worden.

Beste lezers. Ik hou u vanuit de Isala Klinieken komende week op de hoogte. En daarna – indien gewenst of noodzakelijk – vanuit huis.

“Heb vertrouw,” sprak de bekende golfprofessional John Woof ooit. Dat heb ik….. nog steeds!!